Uczniowie naszego liceum zgromadzili się 25 listopada wokół poezji Adama Mickiewicza w ramach akcji „Narodowego Czytania”. Przedstawili porywające interpretacje teatralne pięciu utworów ze zbioru „Ballady i romanse”! Zdarzenie to nie było przypadkowe i zbiegło się z wieloma ważnymi okolicznościami.
Po pierwsze…
Adam Mickiewicz lubił listopadową aurę, ponieważ był romantykiem, cenił sobie nastrój nocy i zmroku, tlącej się świecy gdzieś w kaplicy, w czasie tajemniczego, niepokojącego obrzędu dziadów czy podczas nocnych dyskusji młodych adeptów sztuki literackiej i filozofii.
Po drugie…
26 listopada przypada 167 rocznica śmierci Adama Mickiewicza, poety romantyzmu, myśliciela, wizjonera, wykładowcy, działacza politycznego, którego nazwisko znane jest wszystkim Polakom, ale łączy nas także z Litwą, Białorusią i Ukrainą oraz całą literacką Europą.
Po trzecie…
za miesiąc, 24 grudnia, będziemy obchodzić 224 rocznicę urodzin poety, który otworzył serca w okresie braku niepodległości na uczucia, a uszy na piękno polskiego języka.
Po czwarte …
200 lat temu, w 1822 roku, ukazał się w Wilnie zbiór utworów Adama Mickiewicza pt. „Ballady i romanse”. Tymi tekstami poeta wywołał niemałą sensację artystyczną, symbolicznie rozpoczął romantyzm w polskiej literaturze i kulturze. Jak Fryderyk Chopin w muzyce, tak Mickiewicz w literaturze pokazał, że wrażliwość ludowa, moralność, która uczy nas, że każda wina musi zostać ukarana, oraz ludowy sposób postrzegania świata są szlachetnym elementem naszej tradycji i wymagają obecności na salonach, w ważnych zbiorach poezji, w księgach i na deskach teatrów całej Europy. „Ballady i romanse” zadedykował Mickiewicz swoim przyjaciołom „na pamiątkę szczęśliwych dni młodości”, a więc są to utwory o młodych i dla młodych, wciąż aktualne.
Po piąte…
17 listopada 2021 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej podjął uchwałę, w której ustanowił rok 2022 Rokiem Romantyzmu Polskiego, czyli literatury Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Cypriana Kamila Norwida – czterech polskich wieszczów, których sposób rozumienia uczuć, duchowości, młodości, przyrody, polskiej historii stał się trwałym dziedzictwem naszej kultury.
Nie można dobrze zrozumieć pozytywizmu, Młodej Polski, czasów dwudziestolecia, literatury wojny czy współczesności bez dziedzictwa romantyków. To dziedzictwo było niejednokrotnie wielkim darem, skarbem narodowym, ostoją wolności, polskości i intelektualnego czy zbrojnego buntu, ale także trudnym wyzwaniem, uciążliwym spadkiem stawiającym obciążające wymagania wobec ludzi nowoczesności. Od okresu romantyzmu żadna epoka nie przeszła obojętnie wobec czasów Mickiewicza. Do dziś czerpiemy ze wzruszeń tych poetów, siły romantycznego buntu wobec schematycznych form literackich i teatralnych, z ich poetyckiego języka i wzniosłości, marzycielstwa i natchnienia, miłości do ekspresji morza i gór, z romantycznej ironii, indywidualizmu, poczucia wolności i pragnienia niezależności. Korzystamy, nawet jak nie do końca jesteśmy tego świadomi.
cz.1
cz.2
cz.3
cz.4
cz.5
